çocukken okuduğum, çok fazla etkilendiğim kitaptır. sırf üstümde yarattığı etkiyi ya yaratmazsa diye tekrar okumak istediğim halde aynı etkiyi yakalayamam korkusundan bir daha okuyamadığım kitaptır. tam pasaj aklımda olmamakla birlikte, kahramanımız babasıyla yoksullukları hakkında ağzından bir şey kaçırıp pişman oluyordu, "öyle demek istemedim baba"cümlesi. nedendir bilmiyorum içimi çeke çeke ağlamıştım.
belki de o an ki hayatımla bağdaştırmış olabilirim, anneme babama bir şey diyemiyor olmak, yoksullukla boğuştuğumuz senelere denk gelmişti okumam ondandır içimde bu kadar yer etmesi.